aan die grense van my denke
aan die rand van my lag
teen die ruwe donker kranse
staan my wese en wag
waar my halwe hande in
gewikkelde eenvoud een
teen die ander die warmte
van my siel heen en weer leen
daar is tyd by my verby en het ek
vir 'n ewige oomblik omgegee.
No comments:
Post a Comment